آموزش پایتون
جلسه اول
دستور print
اولین دستوری که باید آن را یاد بگیرید دستور پرینت است که با استفاده از آن می‌توانیم مقادیر مختلف را چاپ کرده و به کاربر نشان دهیم.
دستور پرینت می‌تواند چند مقدار را در کنار هم چاپ کند. همچنین می‌توانیم دو پارامتر end و sep را برای این دستور تنظیم کنیم.
دستور end به صورت پیشفرض برابر مقدار '\n' بوده و باعث می‌شود پس از چاپ مقدار مورد نظر اشاره‌گر ما به خط بعد برود. البته می‌توانیم مانند مثال زیر این پارامتر را به صورت دلخواه عوض کنیم.
دستور sep به صورت پیشفرض برابر مقدار space می‌باشد و بدین معناست که بین تمام مقادیری که می‌خواهیم آنها را چاپ کنیم کاراکتر space چاپ می‌شود. این پارامتر را هم می‌توانیم مانند مثال زیر تغییر دهیم.
متغیر
ما برای ذخیره‌سازی مقادیر مختلف و استفاده‌ی دوباره از آنها از مفهوم متغیر استفاده می‌کنیم.
متغیر مانند ظرفی است که ما مقادیر را در آن قرار داده و متغیر را درون حافظه ذخیره می‌کنیم. می‌توان اینگونه این فرآیند را شبیه‌سازی کرد که متغیر یک ظرف است که می‌توانیم ابتدا در آن مقداری آب ریخته و سپس آن را خالی کرده و جای آن مقداری شیر بریزیم (در اینجا ظرف همان متغیر ما است).
ویژگی‌های مهم متغیر
- نام: ما باید برای متغیر خود یک نام انتخاب کنیم که دارای قواعد خاص خود است.
- نام باید حتما به زبان انگلیسی تعیین شود و نمی‌توانیم از کاراکترهایی مانند
@،%،#وspaceاستفاده کنیم. - در نام گذاری نمی‌توانیم از کلمات رزرو شده‌ی پایتون استفاده کنیم.
مفهوم حساس به متن (case sensetive): توجه شود که در زبان پایتون حروف بزرگ و کوچک انگلیسی با هم تفاوت دارند.
کامنت گذاری
برای نوشتن توضیحات در کد از کاراکتر # استفاده می‌کنیم. به مثال زیر توجه کنید.
مقدار
ما می‌توانیم فقط یک مقدار در متغیرمان ذخیره کنیم. مقداردهی به شکل زیر است:
نام متغیر، عملگر = و مقدار مورد نظر را قرار می‌دهیم. برای چاپ مقدار داخل متغیر کافی است نام متغیر را درون دستور پرینت قرار دهیم.
اگر بخواهیم مقدار داخل یک متغیر را چاپ کنیم کافی است نام متغیر را درون دستور پرینت قرار دهیم.
ما می‌توانیم یک مقدار را به چند متغیر نسبت دهیم.
همچنین می‌توانیم در یک خط چند متغیر را مقدار دهی کنیم .
نوع داده
نوع داده‌ای که در متغیر ذخیره می‌کنیم وابسته به مقداری است که در آن قرار می‌دهیم. انواع داده‌ای مانند عددی، رشته‌ای، لیست، تاپل، دیکشنری و ... داریم.
نوع دادی ای عددی : این نوع خود به دو دسته تقسیم می‌شود . int که همان معادل عدد صحیح بوده و float که همان معادل عدد اعشاری است.
توجه کنید ما با تابع type می‌توانیم نوع داده‌ای متغیرمان را بفهمیم .
نوع داده‌ای رشته ای : ما اگر بخواهیم یک جمله یا یک حرف را در متغیری ذخیر کنیم از ' یا " در دوطرف جمله‌مان استفاده می‌کنیم که به آن رشته می‌گوییم . دقت کنید که اگر از علامت های کتیشن در دو طرف جمله مان استفاده نکنیم سیستم نمی‌توان رشته بودن آن را تشخیص دهد .
حذف متغیر
ما می‌توانیم به راحتی متغیرمان را با دستور del از حافظه حذف کنیم.
تبدیل نوع داده‌ای متغیرها به هم
ما می‌توانیم نوع int را به float و برعکس آن را هم انجام دهیم. در تبدیل عدد اعشاری به صحیح بخش اعشاری حذف می‌شود.
اپراتورها
ما ۷ نوع اپراتور داریم که هر کدام را به صورت جداگانه بررسی می‌کنیم:
عملگرهای ریاضی
این عملگر‌ها برای انجام عملیات ریاضی به کار می‌روند:
- علامت
+برای جمع - علامت
-برای تفریق - علامت
*برای ضرب - علامت
/برای تقسیم - علامت
%برای محاسبه باقی‌مانده - علامت
**برای توان - علامت
//برای تقسیم صحیح
عملگرهای مقایسه‌ای
عملگرهای مقایسه‌ای برای مقایسه‌ی دو مقدار با هم به کار می‌روند و می‌توانند دو جواب True (درست) و False (غلط) داشته باشند.
عملگرهای مقایسه ای شامل عملگر برزگتر و کوچکتر ، بزرگتر مساوی و کوچکتر مساوی ، برابری و نابرابری هستند که مثال‌های مربوط به آن را در تصویر زیر مشاهده می‌کنید .
